 |
|
Минем иҗат
Минем шигырьләр
|
|
|
|
|
| Әгәр сөйсәң, яратамын дисәң,
Гөлләр дә бит чәчәк аталар.
Шундый хисле мәхәббәттән көлсәң,
Якын дусларың да саталар.
|
|
|
| Бер адыммы, әллә тормыш юлы,
Нәрсәләр соң илтә ялгышка?
“Ялгышлардан язылган”мы, ничек,
Белмим язмышымны атарга...
|
|
|
| Бар җиһанны иңләп,
Аклык-сафлык өстәп,
Килә бит ул, килә Яңа ел.
Җанга шатлык тулсын,
Тулсын, уңнан булсын,
Бәхетләргә илткән безнең юл...
|
|
|
| Хатларымны көн дә алган чакта,
Укыдың да ертып ташладың.
Уйламадың шулай бер көн килеп,
Уйга калыр диеп, башларың...
|
|
|
| Мәхәббәтле синең йөзләреңдә,
Җиде кат күкләрнең нуры бар.
Амин! дигән сәгатьләрдә язган,
Син бит минем өзелеп сөйгән яр.
|
|
|
| Еракларга чыгып китмәгәнсез,
Туган яктан табып бәхетне.
Пар канатлар булып тормыш корып,
Яшәвегез өчен рәхмәтле.
|
|
|
| Дуслар арасында чын иптәшләр,
Була бит ул, була бик сирәк.
Тормышыңның авыр минутында,
Дусларның ярдәме нык кирәк. |
|
|
| Әллә ничек булды безнең тормыш,
Бер - берсенә охшаш язмышлар.
Син дә, мин дә ялгыз калган мәлдә,
Кушылдылар безнең тормышлар.
|
|
|
 |
|
|
|
|
АКТАНЫШ
ЕЛ ВАКЫЙГАСЫ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
